بیش از دوماه است که از آغاز موج دستگیری‌های گسترده در شهرهای مختلف آذربایجان می‌گذرد. از شهریور ماه امسال چندین نفر از فعالین ملی-مدنی و سیاسی از جمله مرتضی نورمحمدی نادارلی، داود شیری، آراز ابراهیم‌نژاد، جواد سودبر، امیرحسین آقایی، علی بابایی، سیدمحمدرضا موحد، مهرداد قادری، حسین آزادی، ابراهیم عوض‌زاده، ناصر رزمجو، صابر حسین‌زاده، رویا ذاکری، آیت (یوروش) مهرعلی بیگلو، حامد یگانه‌پور و… دستگیر شدند، که متاسفانه تاکنون مراجع رسمی علت این دستگیری‌ها را اعلام نکرده‌اند. اما آن‌چه در این میان بر دامنه نگرانی‌ها افزوده، رفتارهای خارج از عرف و قانون نهادهای بازداشت‌کننده است که تاکنون کمتر شاهد آن بوده‌ایم و ذیلاً به مواردی از آن‌ها اشاره می‌شود:
1)بازداشت طولانی‌مدت و تمدید چندباره ایام بازداشت موقت دستگیرشدگان همراه با ایجاد محدودیت و ممنوعیت برای تماس تلفنی دستگیرشدگان از بازداشتگاه با خانواده‌هایشان، به‌طوری که بسیاری از آن‌ها در روزهای اول بازداشت امکان تماس و اطلاع‌دهی به خانواده‌هایشان را نیافته‌اند و در یک مورد هم “ممانعت” از آزادی مرتضی نورمحمدی نادارلی علیرغم صدور قرار وثیقه در آخرین لحظات می‌باشد. در این میان با وجود مراجعات مکرر خانواده‌های این بازداشت‌شدگان و اعتراض آن‌ها به این رویه‌های غیرقانونی، مقامات قضایی از پاسخگویی طفره می‌روند و این بیم می‌رود که چنین فشارهایی جهت اخذ اعتراف و پرونده‌سازی‌های سنگین علیه آن‌ها به کار گرفته شود.
2)علاوه بر این موارد، بازداشت و انتقال چندباره رویا ذاکری دختر معترض تبریزی به بازداشتگاه اطلاعات و بیمارستان روانپزشکی رازی تبریز، و عدم شفاف‌سازی مراجع قضایی در‌باره علت بازداشت این زن جوان و نهاد بازداشت‌کننده و وضعیت سلامت وی، در کنار افزایش فشارهای وارده بر آرمیتا پاویر یکی دیگر از بازداشت‌شدگان اعتراضات سال گذشته تبریز، که دگرباره در زندان تبریز بسر می‌برد و اخباری از اعتصاب غذای وی به‌گوش می‌رسد، از جمله دیگر مواردی است که بر دامنه نگرانی‌های ما افزوده است.
از این‌رو ما جمعی از فعالین و کنشگران آذربایجانی خواستار آن هستیم که مقامات قضایی و امنیتی به این رفتارهای خارج از عرف و قانون که مصداق نقض حقوق بشر و حقوق شهروندی بازداشت‌شدگان است پایان دهند و هم‌صدا با خانواده زندانیان خواستار آزادی سریع و بی‌قید و شرط آنان هستیم.
به امید آزادی تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران