گروهی از زندانیان سیاسی زندان قزل‌حصار با انتشار بیانیه‌ای هشدار دادند که جمهوری اسلامی در اقدامی «گروگان‌گیرانه»، قصد دارد «سعید ماسوری»، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران را پس از ۲۵ سال حبس، به مکانی نامعلوم تبعید کند.
براساس این بیانیه، صبح روز چهارشنبه۲۵تیر۱۴۰۴، ماموران حفاظت و اطلاعات زندان قزل‌حصار به بهانه «احضار اداری»، سعید ماسوری را از بند خارج کردند، اما بلافاصله پس از عبور او از در میله‌ای دفتر ریاست واحد ۴، در را پشت سرش قفل کردند. این اقدام باعث شد ماسوری با تجربه تلخ گذشته، متوجه شود که قصد انتقال او به مکانی نامعلوم را دارند و از همراهی با ماموران سر باز زند.
یکی از زندانیان سیاسی حاضر در محل، بلافاصله خبر تلاش برای ربودن ماسوری را به سایر زندانیان رساند و آن‌ها با تجمع پشت در میله‌ای و سردادن شعار، موفق شدند او را به سالن بازگردانند. زندانیان سپس با قفل کردن درب سالن از داخل، مقاومت خود را در برابر این اقدام اعلام کردند.
بر اساس همین بیانیه، مسوولان زندان به زندانیان اطلاع داده‌اند که اجرای تبعید ماسوری تا روز شنبه به تعویق افتاده، اما «به هر وسیله‌ای»، این تصمیم اجرا خواهد شد.
امضاکنندگان بیانیه ضمن هشدار نسبت به نقض آشکار حقوق بشر، تاکید کردند که جمهوری اسلامی در شرایط فعلی و در سایه جنگ، عرصه را بر مردم و زندانیان سیاسی تنگ‌تر کرده و با اعمال فشار و شکنجه، به‌دنبال انتقام از مردم ایران است. آن‌ها از تمامی مردم آزاده خواستند برای جلوگیری از نقض فاحش حقوق زندانیان سیاسی، در کنار آنان بایستند.
سعید ماسوری، از فعالان سیاسی باسابقه است که بیش از دو دهه در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بوده و انتقال ناگهانی او به مکانی نامعلوم، نگرانی‌ها درباره سلامت و امنیت جانی این زندانی، را افزایش داده است.
متن کامل بیانیه زندانیان سیاسی قزل‌حصار
مثل همیشه امروز هم با شنیدن خبری دیگر از فشار حداکثری حکومت بر مردم و نقض فاحش حقوق اولیه آن‌ها، صبح‌مان را آغاز کردیم. این بار نوبت سعید ماسوری، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران بود که برای چندمین‌بار طعم انتقام سیستم زورگو جمهوری اسلامی را بچشد: «تبعید او پس از ۲۵ سال حبس جانکاه به مکانی نامعلوم.»
با این ترفند که حفاظت و اطلاعات زندان با او کار دارند، سعید ماسوری را از بند سیاسی بیرون کشاندند. پس از عبور از در میله‌ای منتهی به دفتر ریاست واحد ۴، ماموران در را پشت سرش قفل کردند. ماسوری باتوجه به تجربه‌های تلخ گذشته خود پی برد که موضوع به زندان مربوط نیست و قصد جابه‌جایی او به مکانی نامعلوم را دارند. یکی از زندانیان سیاسی که همراه او بود، به‌سرعت به سالن بازگشت و خبر تلاش نهادهای امنیتی برای ربودن سعید ماسوری را به ما داد.
همگی به‌سرعت به‌سمت در میله‌ای رفتیم و سعید را که از همراهی با ماموران خودداری کرده بود، همان‌جا یافتیم. تجمع زندانیان سیاسی پشت در میله‌ای، مسوولان زندان را وادار کرد تا هدف واقعی از بردن سعید ماسوری را اعلام کنند: «تبعید به زندانی در یکی از استان‌های غرب یا جنوب غرب کشور.»
در این لحظه، با باز شدن در میله‌ای برای عبور یکی از زندانیان، فرصت یافتیم تا سعید را به‌سمت سالن بکشانیم و با سر دادن شعار، او را به داخل سالن بازگردانیم. سپس در سالن را از داخل بستیم و با محصور کردن خود، مخالفت صریح‌مان را با این تصمیم بزدلانه نهادهای امنیتی و رفتار گروگان‌گیرانه آن‌ها اعلام کردیم. پس از این مقاومت، مسوولان زندان به ما اطلاع دادند که تبعید سعید ماسوری تا روز شنبه به تعویق افتاده، اما تاکید کردند که در روز شنبه «به هر وسیله‌ای»، این تبعید انجام خواهد شد.
ربودن و تبعید زندانیان سیاسی به اماکن نامعلوم، یکی از بارزترین مصادیق نقض حقوق بشر است که جمهوری اسلامی از زمان تاسیس تاکنون، بارها به‌کار گرفته است. در شرایط کنونی جنگ، این ابزار دیگری در دست حکومت است تا عرصه را بر مردم و زندانیان سیاسی تنگ‌تر کند و با اعمال فشار و انواع شکنجه، فضای خفقان را حاکم سازد؛ در حالی که برخی فعالان سیاسی و حتی زندانیان سابق از ضرورت «اتحاد ملی» سخن می‌گویند، گویی از نظر دور داشته‌اند که جمهوری اسلامی طرف اصلی جنگ را مردم ایران می‌داند، نه حکومت‌های بیگانه.
فشار بر مردم از زمان جنگ تا امروز به بهانه‌های مختلف افزایش یافته است. سلب امنیت، بازداشت‌های خودسرانه و بی‌وقفه، اتهام‌زنی‌های فله‌ای و فشار بر زندانیان سیاسی تا حد مرگ، همه نشان از تصمیم حکومت برای انتقام‌گیری کور از مردم بی‌دفاع دارد و امروز سعید ماسوری، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی کشور، یکی از افرادی است که قرار است طعم این انتقام را بچشد.
ما زندانیان سیاسی زندان قزل‌حصار، از همه مردم آزاده می‌خواهیم که در کنار ما بایستند تا جلوی این نقض آشکار حقوق بشر را بگیریم.
اسامی امضاکنندگان:
«مصطفی رمضانی، رضا محمد حسینی، لقمان امین‌پور، مهدی حسنی، احمدرضا حائری، اسماعیل احمدی راغب، آرشام رضایی، محمد شافعی، حمزه سواری، صلاح‌الدین ضیایی، ابوالحسن منتظر، میثم دهبان‌زاده، اکبر باقری، علی معزی، بهروز احسانی، سپهر امام‌جمعه، رضا سلمان‌زاده، اسدالله هادی و خسرو رهنما.»
