به گزارش ارک به نقل از رسانه های داخلی ایران، استان زنجان با معضل جدی تنش آبی روبه‌روست؛ به‌گونه‌ای که بیش از ۳۳۰ روستای این استان از کمبود شدید آب شرب رنج می‌برند و در برخی نقاط آب لوله‌کشی تنها نیم ساعت در شبانه‌روز جریان دارد. این کمبود گسترده سبب شده که بسیاری از ساکنان ناچار به استفاده از منابع بی‌کیفیت یا آب‌های ذخیره‌شده شوند؛ موضوعی که نه تنها سلامت هزاران شهروند روستایی را تهدید می‌کند بلکه روند مهاجرت جمعیت از روستاها به حاشیه شهرها را نیز تشدید کرده است.
بر اساس گزارش‌ها، بحران آب در روستاهای شهرستان‌های سلطانیه، ماه‌نشان، ابهر، خدابنده و طارم شدیدتر است. مقامات استانی کاهش نزولات جوی، تغییر ماهیت بارش‌ها از برف به باران، فرسودگی شبکه‌های انتقال، برداشت‌های غیرمجاز از چاه‌ها و مصرف نادرست را به‌عنوان علل اصلی معرفی می‌کنند. با این حال، کارشناسان بر این باورند که بخش مهمی از بحران ناشی از سوءمدیریت ساختاری در حوزه آب، سدسازی‌های نیمه‌تمام، سیاست‌گذاری‌های ناکارآمد کشاورزی و عدم استفاده از فناوری‌های نوین آبیاری است.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان زنجان اعلام کرده که بیش از هزار انشعاب آب روستایی فعال است، اما محدودیت منابع و فرسودگی شبکه‌ها مانع از پایداری تأمین آب شده است. وی از اجرای ۲۷۲ پروژه آبرسانی خبر داده که بخشی از آن‌ها در دست اقدام است. با وجود این وعده‌ها، نمایندگان محلی هشدار داده‌اند که ادامه وضعیت کنونی می‌تواند به خالی شدن ده‌ها روستا از سکنه بیانجامد.
جمعیت ارک، اصل ۵۰ قانون اساسی ایران حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی را وظیفه‌ای عمومی و دولتی می‌داند و بی‌توجهی به این اصل به معنای نقض تعهدات داخلی جمهوری اسلامی است. افزون بر این، طبق قطعنامه ۶۴/۲۹۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد و ماده ۱۱ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، دسترسی به آب سالم و کافی یکی از حقوق بنیادین بشر به شمار می‌رود. ناتوانی و قصور مقامات در تأمین آب شرب برای مردم استان زنجان نقض آشکار این حقوق و مصداق سوءمدیریت سیستماتیک است.
جمعیت حقوق بشر آذربایجان ارک
