بیانیه که توسط دویست نفر از اهالی #عربستان و #لُرستانات امضا شده است، به‌مثابه تداوم همان سیاست‌های کهنه و زنگارگرفته‌ای است که در طول یک سده گذشته، سرزمین‌های و مردمان لُر و عرب را تحت استعمار و اشغال درآورده است. با کمال تأسف باید گفت که این امضاکنندگان، در حرکتی تقلیل‌گرایانه و فریبکارانه، کوشیده‌اند تا مسأله‌ای عمیق، تاریخی و بنیادین همچون اشغال سرزمینی را به موضوع سطحی و پیش‌پاافتاده تعیین استاندار و فرماندار تقلیل دهند؛ بازی‌ای تکراری و بی‌اثر که همواره ابزار دست #دولت_ایرانی (پهلوی و جمهوری اسلامی) برای استمرار سلطه و فریب بوده است.
ملت‌های لُر و عرب در طول صد سال اخیر، قربانی ناسیونالیسم ایرانی بوده‌اند؛ ناسیونالیسمی ستیزه‌خو که گویی حیاتش در حذف، تحقیر و سرکوب «دیگری» معنا پیدا می‌کند. این ملت‌ها رنج عمیق بمباران‌های وحشیانه هوایی در بختیاری(ارپناهی)، کهگیلویه و بویراحمد و ممسنی در سال ۱۳۴۲ را تجربه کرده‌اند؛ زخم‌های تاریخیِ انتقال آب و سدسازی‌های ویرانگر که زیست‌بوم، اقتصاد و فرهنگشان را به نابودی کشانده و خشکسالیِ صنعتی و برنامه‌ریزی‌شده‌ای که فقر و آوارگی را به زندگی روزمره آن‌ها تحمیل نموده است.
پرسشی که ذهن هر انسان آزاده‌ای را به خود مشغول می‌کند، این است که امضاکنندگان این بیانیه تهدیدآمیز و آمرانه، که امروز در ردای دلسوزی و نگرانی ظاهر شده‌اند، در تمام آن لحظات تاریخی که منابع ملت‌های ما غارت شد و زمین‌ها و آب‌هایشان به تاراج رفت، انسان‌هایش در دادگاههای فاقد مشروعیت به جوخه اعدام سپرده شدند در کجا بودند؟ مصادره هزاران هكتار از زمين هاي مردمان عرب توسط مافياي نيشكر، خشك شدن تالاب ها ، شوری آب‌های محمره و عبادان، مرگ ۶ میلیون نخل ملت عرب، کشتارهای مردم عرب در تظاهرات ٢٠٠٥، ٢٠١١، كشتار مردم معشور ٢٠١٩، اعدام صدها مردم معترض وفعال عرب، خودكشي های هولناك جوانان عرب و لُر بخاطر فقر ، آیا حتی یک‌بار نوک قلمشان برای محکومیت کشتار و اشغال سرزمین‌ها به حرکت درآمد؟ چرا در برابر انتقال آب و خشکسالی عامدانه و کوچ اجباری سکوت اختیار کردند؟ امروز آنان که سکوتشان در برابر این جنایات تاریخی به گواهی صفحات تاریخ ثبت شده است، چگونه به خود اجازه می‌دهند که نمایندگی و سخنگویی ملت‌های لُر و عرب را به عهده بگیرند؟
واقعیت امر آن است که نگرانی این گروه نه وحدت و انسجام ملی است و نه هویت یکپارچه ایرانی. آنان بیش از هر چیز نگرانِ پوسیده شدن بندهای استعمار و اشغال هستند؛ بندهایی که بقای منافع و اقتدارشان را تضمین کرده و مشروعیتی مصنوعی به آنان بخشیده است. این بیانیه و امضاکنندگانش از آن رو نگرانند که اشغال سرزمینی و محرومیت تاریخی ملت‌های لُر و عرب به پایان رسد؛ چرا که پایان این استعمار داخلی به معنای پایان موقعیت مصنوعی و امتیازات انحصاری آنان است.
ما این اقدام و بیانیه تهدیدآمیز را به صراحت محکوم می‌کنیم و تأکید داریم که ملت‌های لُر و عرب نه نیازی به متولیان ساختگی دارند و نه به نمایندگان فرمایشی. آنچه آنان نیاز دارند، پایان استعمار و اشغال سرزمینی، بازگشت به حقوق تاریخی و انسانی خویش و تحقق عدالت اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و زیست‌محیطی و رسیدن به سروری سیاسی است.
مبارزه لُر وعرب عليه استعمار ومزدوران بدون هر گونه تردید و لرزش ادامه خواهد داشت تا آزادی ملت هاي عرب و لُر تحت استعمار دولت ایرانی.
عاش شعب عربستان، عاشت شعب لورستان، تحیا الحرية والعدالة ویسقط الاحتلال والاستعمار الإيراني.
بروهی عرب
بروهی لر
آزادا باد هستی #لری_عربی
جمعی از فعالان حرکت لُرستانات
