بیش از هزار و سیصد کنشگر، سینماگر، روزنامه‌نگار و شهروند ایرانی و افغانستانی، از جمله ترانه علیدوستی و لیلی فرهادپور، در نامه‌ای سرگشاده نسبت به برخوردهای «غیر انسانی و ستیزه‌جویانه» با مهاجران افغانستانی در ایران اعتراض کردند و خواستار پایان فوری این رفتارها شدند.
در این نامه که خطاب به حکومت جمهوری اسلامی منتشر شده، امضاکنندگان هشدار داده‌اند که برخورد با مهاجران از مرحله اخراج و اتهام‌زنی بی‌اساس عبور کرده و به شکل سازمان‌یافته‌ای به بی‌پناه‌ترین اقلیت مهاجر کشور تحمیل می‌شود. آنان تاکید کرده‌اند که پس از آغاز جنگ ۱۲ روزه، مهاجران افغانستانی بی‌دلیل به «عناصر نفوذ و جاسوسی» متهم شده‌اند، آن هم بدون سند و به شکلی فراگیر.
نویسندگان این بیانیه، واژه «اخراج مهاجران غیرقانونی» را بزک‌شده و پنهان‌کننده خشونت‌های ساختاری علیه کل جامعه مهاجر دانسته‌اند و گفته‌اند نحوه بازداشت، نگهداری و تفتیش مهاجران چه با مدارک قانونی و چه بدون آن، «رعب و بی‌پناهی عظیمی» در میان افغانستانی‌هایی ایجاد کرده که بسیاری‌شان نسل‌هاست در ایران زندگی می‌کنند.
امضاکنندگان همچنین از شهروندان ایرانی خواسته‌اند که در برابر این رفتارها سکوت نکنند، چرا که سکوت می‌تواند به عنوان «همدستی یا خواست عمومی برای این ظلم» تعبیر شود. در این نامه آمده است: «ظلمی که بر افغانستانی‌ها و اقلیتهای بی‌صدای دیگر روا داشته می‌شود، نابودکننده انسان‌دوستی، عدالت‌خواهی و آزادی است.»
در روزهای گذشته گزارش‌ها و تصاویر متعددی از نحوه بازداشت و اخراج مهاجران افغانستانی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده که نگرانی نهادهای حقوق بشری را نیز برانگیخته است.
متن کامل بیانیه به این شرح است:
نامه بیش از هزار و سیصد کنشگر، سینماگر، روزنامه‌نگار و شهروند ایرانی و افغانستانی
به رفتار غیر انسانی با افغانستانی‌ها پایان دهید
بیش از ۱۳۰۰ کنشگر، روزنامه‌نگار، سینماگر و شهروند ایرانی و افغانستانی در نامه‌ای خطاب به حکومت جمهوری اسلامی خواهان توقف فوری برخوردهای غیر انسانی با افغانستانی‌ها در ایران شدند و از شهروندان ایران خواستند به این برخوردها واکنش نشان دهند تا سکوت آنان به همدستی و خواست عمومی برای برخورد با افغانستانی‌ها تعبیر نشود. متن بیانیه و فهرست نام‌ها به این شرح است:
موج افغانستانی‌ستیزی در ایران که در ماه‌های گذشته با سرعتی بیش از پیش رو به گسترش بود، در این روزها از سوی حکومت جمهوری اسلامی به بالاترین حد خود رسیده است. اخراج مهاجران که تا دیروز با توجیهات غیرقابل اثبات «تغییر ترکیب جمعیتی»، «بالا بردن نرخ بیکاری و افزایش مشکلات اقتصادی در جامعه‌ی ایران»، «افزایش جرم و بزه» و دلایل ستیزه‌جویانه‌ی دیگر انجام می‌گرفت حالا و پس از آغاز جنگ ۱۲ روزه، با اتهام تازه و بی‌سند «عناصر اصلی جاسوسی و شبکه‌ی نفوذ» روبرو شده تا انتقام حمله‌ی جنایتکارانه‌ی اسرائیل را از بی‌صداترین و تحت‌ظلم‌ترین اقلیت مهاجر بگیرد. اتهامی که نه به چند نفر یا چند دسته و گروه از این جمعیت میلیونی، که به تمام افغانستانی‌ها نسبت داده می‌شود.
ما به خوبی می‌دانیم که «اخراج مهاجران غیر قانونی»، عبارتی بزک‌شده برای برخورد غیر انسانی با تمام مهاجران چه قانونی و چه غیر قانونی است. شیوه‌های وحشیانه و غیر انسانی دستگیری، انتقال و نگهداری در اردوگاه‌ها و سپس اخراج مهاجران که برخی از آنها از مدارک قانونی مهاجرت برخوردار هستند، رعب و بی‌پناهی عظیمی نه فقط در پناه‌آوردگان سالهای اخیر، که در دل افغانستانی‌ها و افغانستانی‌تبارهایی ایجاد کرده که در ایران به دنیا آمده‌اند و دهه‌هاست ساکن ایرانند و ایران را کشور خود می‌دانند. در این روزها شاهد خبرها و تصاویری از نحوه‌ی برخورد و تفتیش و اخراج این انسان‌ها از سوی حکومت هستیم که واکنشی جز شرم و خشم و فریاد برایش نداریم.
ما امضاکنندگان این نامه از حکومت جمهوری اسلامی می‌خواهیم به برخورد غیر انسانی با افغانستانی‌ها در ایران فورا پایان دهد و از تمامی شهروندان می‌خواهیم نسبت به این ظلم آشکار ساکت ننشینند و با روش‌های انسانی و اقناعی و حمایتی، این سکوت و بی‌تفاوتی را که به همدستی و «خواست عمومی و ملی» تعبیر می‌شود، بشکنند. ظلمی که این روزها بر افغانستانی‌ها و اقلیتهای بی‌صدای دیگر روا داشته می‌شود، بیش از هر چیز نابودگر ارزش‌های مورد اتکای ما یعنی انسان‌دوستی، عدالت‌خواهی و آزادی است. بیایید نسبت به عادی‌سازی این ظلم بی‌تفاوت نباشیم و رنج زندگی را بر انسانی‌هایی که ایران را وطن خود می‌دانند، افزون نکنیم.
